ഭരണഘടനയുടെ ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂൾ

ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനത്തിന് അതീതമായിരിക്കണമെന്ന് സർക്കാർ കരുതുന്ന നിയമങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുത്തിയ സ്ഥലമാണ് ഭരണഘടനയുടെ ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂൾ. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ, ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനം ആർട്ടിക്കിൾ 13 പ്രകാരം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു. ഇതുപ്രകാരം ലെജിസ്ലേറ്റീവ്, എക്സിക്യൂട്ടീവ് നടപടി ജുഡീഷ്യറിയുടെ അസാധുവാക്കലിന് വിധേയമാണ്.

സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം സമീന്ദാരി നിർത്തലാക്കുകയും ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമങ്ങൾ പാസാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമനിർമ്മാണങ്ങൾ കോടതികളിൽ വെല്ലുവിളിക്കപ്പെട്ടു. നഷ്ടപരിഹാരം നൽകുന്നതിനായി നിർമ്മിച്ച സമീന്ദാർമാരുടെ വർഗ്ഗീകരണം വിവേചനപരമാണെന്നും ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 14 പ്രകാരം പൗരന് ഉറപ്പുനൽകുന്ന നിയമങ്ങളുടെ തുല്യ പരിരക്ഷയുടെ ലംഘനമാണെന്ന് പട്ന ഹൈക്കോടതി വിലയിരുത്തി. ഈ ജുഡീഷ്യൽ പ്രഖ്യാപനങ്ങളുടെ ഫലമായി, കാർഷിക പരിഷ്കരണ പരിപാടികൾ മുഴുവൻ അപകടത്തിലാകുമെന്ന് സർക്കാർ ഭയപ്പെട്ടു. മൗലികാവകാശ ലംഘനത്തിന്റെ പേരിൽ കോടതികളിൽ വെല്ലുവിളിക്കപ്പെടുന്നതിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാനായി ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമങ്ങൾക്ക് “സംരക്ഷണ കുട” നൽകുന്നതിന്, 1951 ലെ ഒന്നാം ഭേദഗതിയിലൂടെ ആർട്ടിക്കിൾ 31-ബി ഉപയോഗിച്ച് ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂൾ ഭരണഘടനയിൽ ചേർത്തു.

ഒരു നിയമം ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്താൽ, അത്തരമൊരു നിയമം മൗലികാവകാശങ്ങൾ ലംഘിച്ചാലും ഒരു കോടതിയിൽ വെല്ലുവിളിക്കാൻ കഴിയില്ല. ആർട്ടിക്കിൾ 31-ബി പ്രകാരം ഇവയ്ക്ക് സംരക്ഷണം ലഭിക്കുന്നു. ഐ.ആർ.കൊയ്‌ലോ വർസസ് സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് തമിഴ്നാട് കേസിൽ, മൗലികാവകാശങ്ങൾ ലംഘിക്കുന്ന ഏതൊരു നിയമത്തെയും “ഭരണഘടനാവിരുദ്ധം” ആയി കണക്കാക്കണമെന്നും കോടതിയുടെ ജുഡീഷ്യൽ അവലോകനത്തിനുള്ള അധികാരം എടുത്തുകളയാൻ കഴിയില്ലെന്നും പറഞ്ഞ്, ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള വിവിധ നിയമങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്തു. 2007 ജനുവരിയിൽ ഈ കേസിലെ സുപ്രീംകോടതിയുടെ സുപ്രധാന വിധിന്യായം, 1973 ഏപ്രിൽ 23 ന് ശേഷം ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂളിന് കീഴിൽ കൊണ്ടുവന്ന ഏതൊരു നിയമവും മൗലികാവകാശങ്ങൾ ലംഘിച്ചാൽ കോടതിയുടെ പരിശോധനയ്ക്ക് വിധേയമാണെന്നും അങ്ങനെ ഒൻപതാം ഷെഡ്യൂളിന്റെ നിയമനിർമ്മാണസഭയുടെ ദുരുപയോഗം പരിശോധിക്കുമെന്നും അറിയിച്ചു