യാൾട്ട കോൺഫറൻസ്

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിലെ സഖ്യകക്ഷികളുടെ യോഗമായിരുന്നു യാൾട്ട കോൺഫറൻസ്. യുഎസ് പ്രസിഡന്റ് ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽറ്റ്, ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രി വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ, സോവിയറ്റ് പ്രീമിയർ ജോസഫ് സ്റ്റാലിൻ എന്നിവരാണ് ഇതിൽ പങ്കെടുത്തത്. കരിങ്കടൽ തീരത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന റിസോർട്ട് നഗരമായ യാൾട്ടയിൽ 1945 ഫെബ്രുവരിയിൽ മൂവരും കണ്ടുമുട്ടി. നാസി ജർമ്മനിയുടെ അവസാന തോൽവിയും അധിനിവേശവും ആസൂത്രണം ചെയ്യുക എന്നതിനൊപ്പം യുദ്ധാനന്തര യൂറോപ്പിലെ മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളോടുള്ള സമീപനം, ജപ്പാനെതിരെ പസഫിക്കിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന യുദ്ധത്തിലെ സോവിയറ്റ് പ്രവേശനം, പുതിയ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ രൂപീകരണം, പ്രവർത്തനം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ഇവർ ചർച്ച ചെയ്തു.

യാൽറ്റ സമ്മേളനത്തിന് മുമ്പ്, മൂന്ന് നേതാക്കളും 1943 നവംബറിൽ ഇറാനിലെ ടെഹ്‌റാനിൽ കണ്ടുമുട്ടി, അവിടെ വെച്ച് യൂറോപ്പിലെയും പസഫിക്കിലെയും അച്ചുതണ്ട് ശക്തികൾക്കെതിരായ അടുത്ത ഘട്ട യുദ്ധം ഏകോപിപ്പിച്ചു. ടെഹ്‌റാൻ കോൺഫറൻസിൽ, 1944 പകുതിയോടെ വടക്കൻ ഫ്രാൻസിൽ ആക്രമണം നടത്താനും, നാസി ജർമ്മനിക്കെതിരായ
മറ്റൊരു യുദ്ധ മുന്നണി തുറക്കാനും അമേരിക്കയും ബ്രിട്ടനും തീരുമാനിച്ചു. അതേസമയം, ജർമ്മനി പരാജയപ്പെട്ടതിനുശേഷം പസഫിക്കിൽ ജപ്പാനെതിരായ യുദ്ധത്തിൽ ചേരാൻ സ്റ്റാലിൻ തത്വത്തിൽ സമ്മതിച്ചിരുന്നു.

1945 ഫെബ്രുവരിയിൽ റൂസ്‌വെൽറ്റ്, ചർച്ചിൽ, സ്റ്റാലിൻ എന്നിവർ യാൽറ്റയിൽ ഒത്തുകൂടിയപ്പോഴേക്കും യൂറോപ്പിൽ സഖ്യം വിജയത്തിനടുത്തെത്തിയിരുന്നു. ഫ്രാൻസിനെയും ബെൽജിയത്തെയും നാസി അധിനിവേശത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച സഖ്യകക്ഷികൾ ജർമ്മൻ അതിർത്തികളിൽ ഭീഷണിസൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു; കിഴക്ക്, സോവിയറ്റ് സൈന്യം പോളണ്ട്, ബൾഗേറിയ, റൊമാനിയ എന്നിവിടങ്ങളിലെ ജർമ്മൻ സൈന്യത്തെ പിന്നോട്ട് നീക്കി ബെർലിനിൽ നിന്ന് 40 മൈലിനുള്ളിൽ എത്തിയിരുന്നു. ഇത് യാൾട്ടയിൽ നടന്ന മീറ്റിംഗിൽ സ്റ്റാലിന് വ്യക്തമായ നേട്ടമുണ്ടാക്കി.

യൂറോപ്പിലെ യുദ്ധം അവസാനിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ, പസഫിക് യുദ്ധത്തിൽ ജപ്പാനെതിരെ അമേരിക്ക അപ്പോഴും നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന പോരാട്ടത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ പോരാട്ടത്തിൽ ഉണ്ടാവുന്ന നാശനഷ്ടങ്ങളും ദൈർഘ്യവും പരിമിതപ്പെടുത്താനുള്ള ശ്രമത്തിൽ സോവിയറ്റ് പിന്തുണ സ്ഥിരീകരിക്കാൻ റൂസ്‌വെൽറ്റ് ആഗ്രഹിച്ചു. ജർമനി കീഴടങ്ങിയതിനുശേഷം "രണ്ടോ മൂന്നോ മാസത്തിനുള്ളിൽ" ജപ്പാനെതിരായ യുദ്ധത്തിൽ സോവിയറ്റ് സൈന്യം സഖ്യകക്ഷികളുമായി ചേരുമെന്ന് യാൾട്ടയിൽ സ്റ്റാലിൻ സമ്മതിച്ചു. പസഫിക് യുദ്ധത്തിൽ പിന്തുണ നൽകിയതിന് പകരമായി, 1904-05 ലെ റുസ്സോ-ജാപ്പനീസ് യുദ്ധത്തിൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയന് നഷ്ടപ്പെട്ട, തെക്കൻ സഖാലിൻ (കരാഫുട്ടോ), കുറിൽ ദ്വീപുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള, ജാപ്പനീസ് പ്രദേശത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം നൽകുമെന്ന് മറ്റ് സഖ്യകക്ഷികൾ സമ്മതിച്ചു. ചൈനയിൽ നിന്നുള്ള മംഗോളിയയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് നയതന്ത്ര അംഗീകാരം നൽകണമെന്ന് സ്റ്റാലിൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു; 1924 ൽ സ്ഥാപിതമായ മംഗോളിയൻ പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് സോവിയറ്റ് അനുകൂലികൾ ആയിരുന്നു.

ജർമ്മനിയുടെ നിരുപാധികമായ കീഴടങ്ങലിനുശേഷം യുഎസ്, ബ്രിട്ടീഷ്, ഫ്രഞ്ച്, സോവിയറ്റ് സൈനിക സേനയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള യുദ്ധാനന്തര അധിനിവേശ മേഖലകളായി ജർമ്മനിയെ വിഭജിക്കുമെന്ന് യാൽറ്റയിൽ ബിഗ് ത്രീ സമ്മതിച്ചു. ബെർലിൻ നഗരത്തെയും സമാനമായ രീതിയിൽ വിഭജിക്കും. എന്നാൽ ഫ്രാൻസിന്റെ നേതാവായ ചാൾസ് ഡി ഗല്ലെയെ യാൾട്ട കോൺഫറൻസിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചിരുന്നില്ല, ഫ്രാൻസിന്റെ അധിനിവേശ മേഖല യുഎസ്, ബ്രിട്ടീഷ് മേഖലകളിൽ നിന്ന് എടുത്താൽ മാത്രം ഫ്രാൻസിനെ ജർമ്മനിയുടെ യുദ്ധാനന്തര ഭരണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്താം എന്ന് സ്റ്റാലിൻ സമ്മതിച്ചു. മിനിമം ഉപജീവനമാർഗ്ഗം നൽകുകയല്ലാതെ സഖ്യകക്ഷികൾക്ക് ജർമ്മൻകാരോട് മാറ്റ് കടമയില്ലെന്ന തത്ത്വം കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുത്തവർ അംഗീകരിക്കുകയും, ജർമ്മൻ സൈനിക വ്യവസായം നിർത്തലാക്കുകയോ കണ്ടുകെട്ടുകയോ ചെയ്യുമെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രധാന യുദ്ധക്കുറ്റവാളികളെ ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര കോടതിയിൽ വിചാരണ ചെയ്യാമെന്ന് സമ്മതിക്കുകയും, പിന്നീട് ന്യൂറംബർഗ് ഇതിന് വേദിയാവുകയും ചെയ്തു. നഷ്ടപരിഹാരത്തിന്റെ നിർണ്ണയം ഒരു കമ്മീഷന് നൽകി.

കിഴക്കൻ യൂറോപ്പിലെ പരാജയപ്പെട്ടതോ സ്വതന്ത്രമായതോ ആയ രാജ്യങ്ങളുമായി എങ്ങനെ ഇടപെടാമെന്നതാണ് സമ്മേളനത്തിൽ ചർച്ച ചെയ്ത പ്രധാന പ്രശ്നം. മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടിനുള്ളിൽ രണ്ടുതവണ, പോളണ്ടിനെ ഒരു ഇടനാഴിയായി ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട്, ജർമ്മനി റഷ്യയെ ആക്രമിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി സ്റ്റാലിൻ പോളണ്ടിന്റെ കാര്യത്തിൽ കടുത്ത നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു. മറ്റ് പോളിഷ് രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതിനിധികളെ പോളണ്ടിൽ സ്ഥാപിച്ച കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആധിപത്യമുള്ള താൽക്കാലിക സർക്കാരിലേക്ക് അനുവദിക്കാനും ചർച്ചിലിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യങ്ങളിലൊന്നായ സ്വതന്ത്ര തിരഞ്ഞെടുപ്പ് അനുവദിക്കാനും ഒടുവിൽ സ്റ്റാലിൻ സമ്മതിച്ചു. പോളണ്ടിന്റെ ഭാവി അതിർത്തികളും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടുവെങ്കിലും തീരുമാനമായില്ല. കൂടാതെ, ചെക്കോസ്ലോവാക്യ, ഹംഗറി, റൊമാനിയ, ബൾഗേറിയ എന്നിവയുൾപ്പെടെ നാസി അധിനിവേശത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച കിഴക്കൻ യൂറോപ്പിലെ എല്ലാ പ്രദേശങ്ങളിലും സ്വതന്ത്ര തിരഞ്ഞെടുപ്പ് അനുവദിക്കുമെന്ന് സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഇതിനു പകരമായി, സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ അതിർത്തിയിലുള്ള കിഴക്കൻ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലെ ഭാവി സർക്കാരുകൾ സോവിയറ്റ് ഭരണകൂടവുമായി “സൗഹാർദ്ദപരമായി” ആയിരിക്കണമെന്ന ആവശ്യം അമേരിക്കയും ബ്രിട്ടനും സമ്മതിച്ചു.

1941 ൽ അറ്റ്ലാന്റിക് ചാർട്ടറിന്റെ ഭാഗമായി രൂപീകരിക്കാൻ റൂസ്‌വെൽറ്റും ചർച്ചിലും സമ്മതിച്ച അന്താരാഷ്ട്ര സമാധാന പരിപാലന സംഘടനയായ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയിൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയനെ പങ്കാളിയാക്കാൻ യാൾട്ടയിൽ സ്റ്റാലിൻ സമ്മതിച്ചു. ഓർഗനൈസേഷന്റെ സെക്യൂരിറ്റി കൗൺസിലിലെ എല്ലാ സ്ഥിരം അംഗങ്ങൾക്കും വീറ്റോ അധികാരം നൽകുന്ന ഒരു പദ്ധതിക്ക് മൂന്ന് നേതാക്കളും സമ്മതിച്ചതിന് ശേഷമാണ് അദ്ദേഹം സമ്മതം നൽകിയത്.

ഈ പ്രധാന വിഷയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്ത ശേഷം, ജർമ്മനി കീഴടങ്ങിയതിനുശേഷം യുദ്ധാനന്തര യൂറോപ്പിന്റെ അതിർത്തികളും മറ്റ് ശ്രദ്ധേയമായ പ്രശ്നങ്ങളും അന്തിമമായി തീരുമാനിക്കുന്നതിന് വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാൻ ബിഗ് ത്രീ സമ്മതിച്ചു.