തദ്ദേശീയ അമേരിക്കൻ ജനത

വടക്കേ അമേരിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ പ്രാചീന വംശജരെ പൊതുവായി പറഞ്ഞിരുന്ന പേരാണ് റെഡ് ഇന്ത്യക്കാർ. അപമാനകരവും അവഹേളനവുമായാണ് തദ്ദേശീയരായ അമേരിക്കക്കാർ ഈ പ്രയോഗത്തെ കരുതുന്നത്. കാനഡയിൽ ഫസ്റ്റ് നേഷൻസ് എന്നും മെക്സിക്കോയിൽ ഇൻഡിജനസ് പീപ്പിൾ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഇവർ അമേരിക്കൻ ഇന്ത്യൻ, ഇന്ത്യൻ, നേറ്റീവ് അമേരിക്കൻ, തദ്ദേശീയ അമേരിക്കൻ, ആദിവാസി അമേരിക്കൻ, അമേരിണ്ടിയൻ, അമേരിന്ദ് എന്നീ പേരുകളിലും അറിയപ്പെടുന്നുണ്ട്.

യൂറോപ്യന്മാർ ഇന്ത്യയിലേക്കുള്ള കപ്പൽ മാർഗ്ഗം അന്വേഷിച്ച് എത്തിപ്പെട്ട പുതിയ ദേശം ഇന്ത്യയാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കുകയും അങ്ങനെ അവിടെ കാണപ്പെട്ട ജനതയെ ഇന്ത്യക്കാർ എന്ന് വിളിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇവരുടെ പൂർവ്വികർ വേട്ടയാടുകയും ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നാടോടി സംസ്കാരത്തിന്റെ ഉടമകളായിരുന്നു. ഏഷ്യയുടെ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ഏകദേശം 30,000–12,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വടക്കേ അമേരിക്കയിലേക്ക് കുടിയേറി പാർപ്പുറപ്പിച്ചവരായിരുന്നു ഇവരുടെ ആദ്യ തലമുറ എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇവരിൽ ചിലർ പസഫിക് തീരത്ത് കൂടി തെക്കോട്ട് സഞ്ചരിച്ചു, മറ്റുചിലർ ഇപ്പോൾ കാനഡയുടെ മധ്യഭാഗത്തുകൂടിയുള്ള ഹിമാനികളില്ലാത്ത പാതകൾ തിരഞ്ഞെടുത്തു. രണ്ട് വഴികളും ഉപയോഗിച്ചുവെന്ന് വ്യക്തമാണെങ്കിലും, അമേരിക്കയിലെ ജനങ്ങളിൽ ഇതിൽ ഏത് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പില്ല. ചരിത്രാതീതകാലത്തെ ഈ സംഭവങ്ങളുടെ മിക്ക തെളിവുകളും സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി സംഭവിച്ച ഭൗമശാസ്ത്ര പ്രക്രിയകളാൽ മായ്ച്ചുകളഞ്ഞു.

ഇരു ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലുമായി വ്യാപിച്ച ഇവരുടെ അംഗസംഖ്യ, യൂറോപ്യന്മാർ അമേരിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലേയ്ക്ക് കുടിയേറ്റം ആരംഭിച്ച ശേഷം ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്ന തദ്ദേശീയരെ വംശഹത്യനടത്തി ഇല്ലാതാക്കിയതായാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. 800 ൽ അധികം ഗോത്രങ്ങളും ഉപഗോത്രങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്ന ഇവർക്കിടയിൽ രണ്ടായിരത്തിലധികം ഭാഷകളും ഉപഭാഷകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ കടുത്ത ദാരിദ്ര്യവും വിവിധ ക്രൈസ്തവ വിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിൽ സംഘട്ടനങ്ങൾ വർദ്ധിച്ചു വന്നതിൻറെ ഫലമായി പുതിയ നാടുകൾ തേടിപ്പോകുവാൻ യൂറോപ്പിലുള്ളവർ നിർബന്ധിതരായി. സ്പെയിൻ, ഫ്രാൻസ്, ഇംഗ്ലണ്ട്, റഷ്യ എന്നിവർ വടക്കേ അമേരിക്കയെ കോളനിവത്ക്കരിച്ചപ്പോൾ തദ്ദേശവാസികൾക്ക് മേൽ അവരുടെ അധികാരം അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു. പിന്നീടുള്ള നാളുകളിൽ ഭൂമി കയ്യേറ്റത്തിലൂടെയും മതത്തിൻറെ പേരിലും തദ്ദേശീയരെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയ ആരംഭിച്ചു. 15 മുതൽ 19 വരെയുള്ള നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ 80 ശതമാനത്തിലധികം അമേരിക്കൻ ഇന്ത്യാക്കാർ യൂറോപ്പിൽ നിന്നെത്തിയ കുടിയേറ്റക്കാരാൽ ആസൂത്രിതമായി വംശഹത്യ ചെയ്യപ്പെടുകയായിരുന്നു. ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിൽ ഒക്ലഹോമ, കാലിഫോർണിയ, ന്യൂ മെക്സിക്കോ, അരിസോണ എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളിലായുള്ള ഏകദേശം ഇരുന്നൂറോളം സംവരണ പ്രദേശങ്ങളിൽ മാത്രമായി കഴിയുന്ന ഇവരുടെ അംഗസംഖ്യ ഇന്ന് 30-ലക്ഷത്തിൽ താഴെയാണെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. 

സ്വാതന്ത്രത്തിന് ശേഷവും അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെയും കാനഡയിലെയും ഗവൺമെന്റുകൾ തങ്ങളുടെ ഭൂമിയുടെ അധികാരത്തിൽ നിന്നും മാറ്റ് അധികാരങ്ങളിൽ നിന്നും വടക്കൻ അമേരിക്കൻ ഗോത്രങ്ങളെ വിലക്കിയിരുന്നു. അവർക്ക് സംവരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള പരിമിതമായ ചില അവകാശങ്ങൾ മാത്രം അനുഭവിക്കാൻ ഇവരെ അനുവദിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അങ്ങനെ തദ്ദേശവാസികളെ ഒതുക്കി നിർത്തിയ ഇരു രാജ്യങ്ങളും അവരെ ആധിപത്യ സംസ്കാരത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. മറ്റ് അമേരിക്കൻ ജനത അനുഭവിക്കുന്ന സ്വതന്ത്രവും അവകാശങ്ങളും ഇവർക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. ഇവരുടെ തനത് സംസ്കാരത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാനുള്ള ഏറ്റവും വഞ്ചനാപരമായ ഉപകരണം ആയിരുന്നു ബോർഡിംഗ് അല്ലെങ്കിൽ റെസിഡൻഷ്യൽ സ്കൂളുകൾ. പരമ്പരാഗത ഭാഷ, പെരുമാറ്റം, അല്ലെങ്കിൽ മതം എന്നിവയുടെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനാണ് ഈ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സാധാരണയായി രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, കുട്ടികളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ പൊതുവെ കണ്ടുകെട്ടുകയും പകരം യൂണിഫോം നൽകുകയും ചെയ്തു; ആൺകുട്ടികൾ സാധാരണയായി നിർബന്ധിത  ഹെയർകട്ടുകൾക്ക് വിധേയരായിരുന്നു. ശാരീരികമായി ഉപദ്രവിക്കുന്ന ശിക്ഷകൾ, വാക്കാലുള്ള അപമാനിക്കൽ, ലൈംഗിക പീഡനം എന്നിവ വിദ്യാർത്ഥികൾ പലപ്പോഴും അനുഭവിച്ചിരുന്നു. തദ്ദേശീയ നേതാക്കളുടെ ഒരു നൂറ്റാണ്ടിലേറെ നീണ്ട പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായുള്ള 1960 കളിലെയും 70 കളിലെയും സിവിൽ റൈറ്റ്സ് മൂവ്മെന്റ്സ് വരെ തദ്ദേശീയ അമേരിക്കകാർക്കെതിരെയുള്ള വിവേചനങ്ങളിൽ പലതും പൂർണ്ണമായും നിർത്തലാക്കിയിരുന്നില്ല.

പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സ്പാനിഷ്, പോർച്ചുഗീസ്, ഡച്ച് ആക്രമണങ്ങൾ തദ്ദേശീയരായ തെക്കേ അമേരിക്കക്കാരെയും വിവിധ രീതികളിൽ ബാധിച്ചു. എന്നാൽ പതിനെട്ടും പത്തൊൻപതും നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ചില തെക്കേ അമേരിക്കൻ ഇന്ത്യൻ ഗ്രൂപ്പുകളായ അരൗകാനിയക്കാർ സ്പാനിഷ് ആധിപത്യത്തെ വിജയകരമായി എതിർത്തു. മിക്കതും ഒടുവിൽ കൂട്ടിക്കലരുകയോ റിസർവേഷനുകൾക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, പലരും തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗത ഭാഷകളും സംസ്കാരങ്ങളും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ നിലനിർത്തി. അതുപോലെ ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ വടക്കേ അമേരിക്കയിലെ നിരവധി പ്രാദേശിക ഗ്രൂപ്പുകൾ സാംസ്കാരിക പുനരുജ്ജീവനവും രാഷ്ട്രീയ ശാക്തീകരണവും സാമ്പത്തിക വികസനവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന പദ്ധതികളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു.